De deugden en voordelen van de witte wilg - Salix alba

Plantnaam: Witte wilg.

Botanische familie: De witte wilg behoort tot de Salicaceae-familie.

Waar kan ik witte wilgen vinden?

Als u planten wilt gebruiken voor natuurlijke geneesmiddelen, kunt u van maart tot en met mei witte wilgentakken oogsten. Voor extra gemak kunt u ze ook kopen bij een kruidenwinkel.

Bij Valmont Herbalist Shop bieden we biologische, hoogwaardige gesneden witte wilgenbladeren en gesneden wilgenbast in bulk aan voor de bereiding van witte wilgenthee, therapeutische balsems of zalven of andere medicinale preparaten.

We bieden witte wilg ook aan in gebruiksklare vormen, zoals bloemenelixer, tabletten en plantaardige capsules.

Hoe kweek en oogst je witte wilgen?

De witte wilg moet in de volle zon of halfschaduw worden geplant. Hij gedijt goed in koele, vochtige kleigrond. Hij groeit het best in de buurt van waterpartijen. De witte wilg is winterhard en robuust en vorstbestendig.

Witte wilgen kunnen in de herfst, vlak voor de eerste nachtvorst, worden geplant. Wanneer ze in het voorjaar weer beginnen te groeien, kunt u ze de volgende twee jaar regelmatig water geven, vooral tijdens perioden van intense hitte.

Om een witte wilg te planten, kunt u kiezen voor een in pot gekweekte wilg of jonge boompjes uit de winkel. Wat de verzorging betreft, heeft de witte wilg geen speciale aandacht nodig. U kunt mulchen om het bodemvocht vast te houden.

Snoei naar behoefte, bij voorkeur in de winter nadat de bladeren zijn gevallen. Snoeien in het vroege voorjaar kan helpen om dood hout te identificeren. Wilgen verdragen snoei goed; u kunt ze licht of fors snoeien, afhankelijk van uw behoeften.

Hoewel de wilg zeer winterhard is, is hij toch vatbaar voor ziekten en plagen.

Wat zijn de erkende toepassingen van de medicinale plant witte wilg?

Met betrekking tot de ontstekingsremmende en pijnstillende eigenschappen:

• artritische pijn;
• congestieve ontstekingsaanvallen van artrose;
• artritis;
• acute of chronische polyartralgie, rugpijn, lage rugpijn;
• inflammatoire reuma;
• lage rugpijn;
• algodystrofie in de pijnlijke fase;
• Osteoarticulaire pijn, met name in de context van functionele revalidatie, fysiotherapiesessies, spabehandelingen en osteopathiesessies.

In verband met de traditionele deugden die aan salicylzuur worden toegeschreven:

• koorts en griepachtige symptomen;
• Hoofdpijn, migraine, neuralgie, tandpijn, diverse soorten pijn.

Hoe oogst of gebruik je witte wilgen?

Interne therapeutische toepassingen:

Bij reumatische pijn en koorts:

• Afkooksel van boomschors : Gebruik 1 afgestreken eetlepel per kopje koud water. Kook 3 minuten, laat 5 minuten afgedekt trekken en zeef het vervolgens. Drink 3 tot 5 kopjes per dag tijdens of na de maaltijd. U kunt dit 3 tot 4 dagen gebruiken bij griepachtige symptomen, of 4 weken bij reuma.

• Infusie van wilgenkatjes: Gebruik 5 gram gedroogde wilgenkatjes per 150 ml kokend water. Laat het, afgedekt, 10 minuten trekken en zeef het vervolgens. Drink 3 tot 4 kopjes per dag, tijdens of na de maaltijd.
• Moedertinctuur of vloeibaar extract: Neem 20 tot 25 druppels, 3 keer per dag, in een half glas water tijdens of na de maaltijd.

• Wilgenwijn: Gebruik 50 gram bast per liter rode of witte wijn. Laat het 15 dagen macereren en filter het vervolgens. Drink een klein glaasje voor de maaltijd.
• Bloesemelixer "Witte Wilg" van Dr. Bach: 2 tot 3 druppels in een glas water, 3 tot 4 keer per dag.

Welke medicinale planten kunnen met de witte wilg in verband worden gebracht?

• Bij koorts: koortsverlagende planten zoals zwarte vlierbes , linde , salie of moeraspirea .
• Bij reuma: ontstekingsremmende planten zoals duivelsklauw , kurkuma , zwarte bes, brandnetel, berk, heermoes of moeraspirea.
• Tegen hoofdpijn: moeraspirea.

Welke voorzorgsmaatregelen moet men nemen voordat men witte wilg gebruikt?

Witte wilg wordt niet aanbevolen bij een allergie voor salicylaten zoals aspirine.

Het gebruik van hydro-alcoholisch extract (moedertinctuur) wordt afgeraden bij maagzweren, stollingsstoornissen, astma, diabetes, G6PD-deficiëntie of bij gebruik van anticoagulantia. Het gebruik ervan wordt ook afgeraden voor personen jonger dan 18 jaar, zwangere vrouwen en vrouwen die borstvoeding geven.

Veelgestelde vragen

Wat zijn de voordelen van wilgentakken?

De witte wilg, bekend om zijn geneeskrachtige eigenschappen, biedt talrijke gezondheidsvoordelen:

• Ontstekingsremmende eigenschappen: Zeer effectief bij het verlichten van pijn door artrose, artritis en andere ontstekingsgerelateerde gewrichtspijn.
• Pijnstillende werking: Wordt gebruikt om pijn te verlichten, zoals hoofdpijn, menstruatiepijn en rugpijn.
• Koortsverlagend: Helpt koorts te verlagen, vooral nuttig bij de behandeling van griepachtige symptomen.
• Adstringerende eigenschappen: Kan gunstig zijn bij spijsverterings- en urinewegproblemen.

Verdunt witte wilg het bloed?

Ja, witte wilg bevat salicylaatderivaten die een antistollende werking hebben en het bloed kunnen verdunnen, vergelijkbaar met het effect van aspirine. Dit maakt het nuttig bij het voorkomen van bloedstolsels, maar vereist wel voorzichtig gebruik, vooral bij mensen die antistollingsmiddelen gebruiken.

Welke wilgenboom is het meest geschikt voor aspirine?

De bast van de witte wilg (Salix alba) wordt gebruikt voor de extractie van salicine, een voorloper van salicylzuur, het actieve bestanddeel van aspirine. Daarom wordt de witte wilg van oudsher geassocieerd met de productie van aspirine.

Wat zijn de voordelen van wilgenbast voor de huid?

Wilgenbast is op verschillende manieren gunstig voor de huid:

• Geneeskrachtige eigenschappen: Nuttig bij de behandeling van wonden, zweren en andere huidproblemen dankzij de samentrekkende eigenschappen.
• Behandeling van huidaandoeningen: Kan worden gebruikt voor de behandeling van wratten en eelt vanwege de exfoliërende en ontstekingsremmende eigenschappen.
• Huidverzorging: Wilgenbast bevat salicylaten die acne kunnen helpen verminderen door de huid te exfoliëren en ontstekingen te remmen.

Wist je dat?

Wilgenbast wordt al meer dan 3000 jaar gebruikt. Medische teksten uit het faraonische Egypte, daterend uit 1550 voor Christus, vermelden het gebruik ervan al. De Grieken gebruikten de bast, katjes en het sap om pijn, koorts en jicht te behandelen.

De koortsverlagende eigenschappen van de witte wilg werden aan het einde van de 18e eeuw ontdekt door Edward Stone, een Engelse dominee die op zoek was naar een behandeling voor malaria.

In 1829 verkreeg een Franse apotheker genaamd Pierre-Joseph Leroux oplosbare kristallen uit schorspoeder. Hij noemde deze kristallen "salicyline", verwijzend naar de wetenschappelijke naam van de wilg: Salix.

Enkele jaren later wist de Duitse chemicus Felix Hoffmann salicylzuur uit salicine te winnen. Voortbouwend op het werk van een Franse chemicus produceerde hij in 1897 zuiver acetylsalicylzuur. Hij gebruikte dit molecuul om de reuma van zijn eigen vader te behandelen. Slechts twee jaar later diende het laboratorium van Bayer het patent in en werd de beroemde merknaam aspirine geregistreerd.

Vanuit etymologisch oogpunt is het woord 'aspirine' samengesteld uit het Griekse ontkennende voorvoegsel 'a' en de wetenschappelijke naam voor moeraspirea, 'spir'. Dit betekent: gemaakt zonder Spiraea ulmaria (moerapirea). Met andere woorden, de term aspirine geeft aan dat het synthetisch acetylsalicylzuur bevat, maar geen bloemen van Spiraea ulmaria.